Сѐ започна кога мајка ми, на мои 18 години, првпат ме однесе на гинеколог. Мајка ми сакаше да ми даде слобода да прашувам без страв и без осуда, место каде ќе добијам одговори што таа не може да ми ги даде.
Не ми беше пријатно. Но со тек на време сфатив – тоа беше еден од најдобрите чекори што ги направила како мајка.
И секогаш ќе ѝ се восхитувам за тоа.
Со години изградив доверба со мојот гинеколог. Ги знаеше сите здравствени предизвици на мајка ми, бидејќи и беше и нејзин гинеколог. Мајка ми имаше рана менопауза на 39 години, што ѝ го смени животот. Секогаш верував дека токму затоа мојот гинеколог ќе биде внимателен со мене и ќе ги препознае сите „red flags”.
На 34 години, циклусот ми беше како по часовник – секои 28 дена. Никогаш немав прескокнато циклус. Сѐ додека еден ден не дојдов во ординацијата вознемирена – циклусот ми доцнеше, а бременост не беше причината. Ултразвук – сѐ изгледаше во ред. „Не грижи се, понекогаш јајниците едноставно одмараат,” ми рече и ме испрати дома.
Неколку месеци подоцна – пак без циклус. Овој пат, по анализите, ја слушнав реченицата што ми го скрши срцето:
„Гледајќи ги резултатите – никогаш нема да можеш да имаш деца.”
Бев на паркинг, со телефонот на уво, тие зборови ми го парализираа телото. Се сокрив меѓу колите, клекнав и почнав да плачам. Не можев да дишам. Сакав да потонам во асфалтот и да исчезнам. Рана менопауза беше дијагнозата која таа никогаш не ми ја кажа, само нема никогаш да имаш деца… Се надевам дека ќе го прочита ова:
Мој драг гинекологу, ти го пишувам ова за тебе и за сите твои колеги што секојдневно ги држат нашите животи во раце. Јас ја дадов мојата доверба на тебе како мој прв гинеколог, да ме водиш од најрана возраст – и ти не успеа.
Ја дадов довербата и на многу други по тебе, да ме водат низ процесот на неплодност – и тие не успеаја. Со коментари дека можеби ова ми се случува поради премногу алкохол и дроги, без воопшто да ме прашаат дали некогаш сум пиела или пробала дрога.
Драги гинеколози, бидете љубезни со нас. Не нè судете – доволно тоа го прави светот околу нас.
Ми требаше време да го најдам докторот кој уште на првата средба ми рече: „Ова не е твоја вина.“ Докторот ме знаеше пет минути, а покажа емпатија и добрина за сите оние што тоа никогаш не го направија.
Мој драг гинекологу, ти го пишувам ова за тебе и за сите твои колеги што секојдневно ги држат нашите животи во раце. Ви ја даваме довербата – доверба да нè чувате, да нè учите, да ги препознаете знаците кои ние не ги гледаме. Доверба дека ќе нè заштитите од непознатото.
Знам, не е лесно. Знам, понекогаш нема едноставни одговори. Но едно е секогаш едноставно – начинот на кој зборувате со нас. Една реченица со осуда може да боли повеќе од секоја дијагноза. А една реченица со добрина може да нè држи исправени со месеци.
Никогаш не ја заборавајте вашата прекрасна моќ да дадете шанса за мајчинство, да го направите светот подобар и побогат. И кога сте со нас – ние не се чувствуваме сами.
Денес, и покрај сè, ти благодарам. Затоа што болката што ја преживеав ме направи посилна. Силна – полна со надеж.
Д❤️
*Содржината претставува авторско право на Здружението до бебе по патот на ин витро. Се забранува било каква употреба, копирање и умножување без претходно одобрение од Здружението!
